Mijn, helaas te vroeg overleden vader was van beroep horlogemaker. Hij werkte bij een juwelier vlak bij ons in de buurt. Ik spreek dan over de jaren 60 en 70. Het voordeel van de nabijheid van zijn arbeidsplek in relatie tot zijn woonplek is dat hij tussen de middag altijd thuis kwam om te eten. En aangezien wij (de kids) toentertijd altijd tussen 12 en 2 vrij waren van school, was de middaglunch vaak erg gezellig. Ik weet nog dat ik aan het eind van de ochtend vaker op mijn horloge keek dan de rest van de dag. Onlangs werden door een roversbende gehuld in boerka’s tientallen kostbare horloges gestolen bij een Londens warenhuis. Op klaarlichte dag werden met hamers en mokers de vitrines ingeslagen en de horloges weggegrist. Ik moest toen denken aan die keer dat de juwelierszaak van mijn vader werd overvallen. Wij werden vroeg in de ochtend gebeld om mee te helpen zoeken naar verloren sieraden en horloges, die de dieven in hun haast hadden laten liggen. De politie had grote gedeelten van de straat en de omgeving afgezet met politielint. Daarbinnen mochten wij zoeken. Ik vond al heel snel een horloge en kort daarna een diamanten ring. Deze mocht ik niet oppakken. Een rechercheur met handschoenen stopte het horloge en de ring in een plastic zakje. Ik was toen 10 jaar oud en vond het verschrikkelijk spannend en interessant allemaal. Van de daders ontbreekt ieder spoor.