De G-shock begon ooit als een droom van een jong iemand die een horloge wilde maken dat zelfs niet kapot zou gaan na een valpartij. Dit was allemaal in een tijd dat horloges nog werden gezien als kwetsbare instrumenten.

De jonge technicus die zijn droom wilde nastreven, Kikuo Ibe, was destijds horlogeontwerper bij Casio. In 1981 werd een speciaal team met slechts drie leden samengesteld om de droom van de jonge technicus werkelijkheid te maken. Aanvankelijk streefde het team het zogenaamde ‘triple 10- concept na; bestendig tegen een valhoogte van 10 meter, bestendigheid tegen een waterdruk van 10 bar en een batterij die 10 jaar meegaat.
 
Het bleek een onmogelijke missie te zijn. Zowel fysiek als mentaal uitgeput van het maandenlange harde werk begon men te vrezen dat ze met het project een doodlopend eind hadden bereikt.
 
Precies op dat dode punt werd Ibe's aandacht getrokken door spelende kinderen in een park. Hij realiseerde zich dat wat voor kracht er ook wordt uitgeoefend op een rubberen bal, deze nooit doordringt tot het binnenste van de bal. Dankzij deze observatie begon het team aan de ontwikkeling van een horloge met een holle structuur waarin de module enige bewegingsvrijheid heeft.
 

Na meer dan 200 prototypes had het team het eindelijk voor elkaar: een schokbestendige structuur. Zo'n twee jaar nadat het team met het project was gestart, kwam de eerste G-SHOCK, de DW5000, in 1983 op markt. Sinds dat moment heeft de G-SHOCK allerlei ontwikkelingen doorgemaakt, maar de basisstructuur is nooit veranderd.
 
De G-SHOCK maakt zich inmiddels alweer op voor zijn 30e verjaardag, maar de volhardendheid en geestdrift van Ibe gaan onverminderd door.